تاريخ : 7 / 9 / 1392 | 10:17 | نويسنده : r@z!eh

                                                        به بعــــضیا بــــآس گفت:

 

                                بــــبین:اونــــــــی که تورو می بینه برات کـــــــف میکنه

 

                                                    دلــــــــــســــــــتره...

 

                                                       نـــه "مـــــن"

                   

                                                            


تاريخ : 7 / 9 / 1392 | 10:5 | نويسنده : r@z!eh

 

بــی شــــکـــــ . . .

جهــــان را بـــه عشــــق کســی آفـــریـــده اند

چـــون مـــن کـــه آفـــریـــده ام از عشـــــق

جهـــانی بـــرای تـــــو. . .

 


تاريخ : 7 / 9 / 1392 | 9:58 | نويسنده : r@z!eh

 

می خواهم برگردم به روزهای کودکی آن زمان ها که : پدر تنها قهرمان بود .

 عشــق، تنـــها در آغوش مادر خلاصه میشد

بالاترین نــقطه ى زمین، شــانه های پـدر بــود …

بدتـرین دشمنانم، خواهر و برادر های خودم بودند .

تنــها دردم، زانو های زخمـی ام بودند.

تنـها چیزی که میشکست، اسباب بـازیهایم بـود

و معنای خداحافـظ، تا فردا بود…!

 


تاريخ : 7 / 9 / 1392 | 9:55 | نويسنده : r@z!eh

  

 من اگه خـــــــــــــــــــــدا بودم …

 یه بار دیگه تمـــــــــــــــوم بنده هام رو میشمردم

 ببینم که یه وقت یکیشون تنــــــــــــــها نمونده باشه …

و هوای دو نفره ها رو انقدر به رخ تک نفره ها نمی کشیدم!!!!

 


تاريخ : 7 / 9 / 1392 | 9:54 | نويسنده : r@z!eh

   

می دانی

یک وقت هایی باید

روی یک تکه کاغذ بنویسی

تـعطیــل است

و بچسبانی پشت شیشه ی افـکارت

باید به خودت استراحت بدهی

دراز بکشی

دست هایت را زیر سرت بگذاری

به آسمان خیره شوی

و بی خیال ســوت بزنی

در دلـت بخنــدی به تمام افـکاری که

پشت شیشه ی ذهنت صف کشیده اند

آن وقت با خودت بگویـی

بگذار منتـظـر بمانند !!!


صفحه قبل 1 صفحه بعد